اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی با روی آورد شناختی ـ رفتاری بر کاهش نشانه های اختلال های رفتاری درون نمود در دانش آموزان

باتوجه به فزونی میزان شیوع اختلال­های رفتاری درون­نمود در دانش­آموزان و تأکید متخصصان بر تشخیص و مداخله زودهنگام؛ هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت­های اجتماعی با شیوه شناختی­ ـ ­رفتاری بر کاهش نشانه­های اختلال­های­ رفتاری درون­نمود در دانش­آموزان بود. روش پژوهش حاضر ­آزمایشی است طرح به کار رفته در این پژوهش، طرح پیش­آزمون ­ـ­ پس­آزمون با گروه کنترل و همچنین مرحله پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش­آموزان دختر پایه پنجم و ششم ابتـدایی مظنون به اختلال­های رفتاری درون­نمود شهر لنگرود در سال تحصیلی 92-1391 تشکیل می­دادند.  تعداد 30 نفر از این دانش آموزان با روش نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای تصادفی انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. برای سنجش اختلال­های­ رفتاری درون­نمود از سیاهه رفتاری کودک استفاده شد. برنامه آموزش مهارت­های اجتماعی والکر در طی 17 جلسه به مدت دو ماه برای افراد گروه آزمایش ارائه گردید. جهت تحلیل داده­های جمع­آوری شده از آزمون تحلیل کوواریانس اندازه­گیری مکرر استفاده شد. تحلیل داده­های این پژوهش نشان داد که در مرحله پس­آزمون و پیگیری، بین دو گروه آزمایش و کنترل، در میزان نشانه­های اختلال­های رفتاری درون­نمود تفاوت معنادار وجود دارد. با توجه به مؤثر بودن آموزش­ مهارت­های اجتماعی در کاهش نشانه­های اختلال­های رفتاری درون­نمود دانش­آموزان، بنابراین می­توان از این روش در کنار برنامه­های رسمی مدارس استفاده نمود.